. |
Perdió la voz cuando fue sometido a una traqueotomía, en 1932, para salvarlo de cáncer en la laringe. Un renacimiento de su obra tuvo lugar con la publicación del Cuarteto de Alejandría de Lawrence Durrell(1957-1960).
Constantino Kavafis falleció en Alejandría el 29 de abril de 1933.
Un anciano
Kafetxe zaratatsu bateko barrukaldean,
mahaiaren gainean makurtua jezarrita dago gizon zahar bat;
egunkari batekin aurrean, lagunik gabe.
Eta zahartzaroaren goibelaren erdiko destainean,
gogoeta egiten du zein guti gozatu zituen urteak
kemena zeukanean, eta etorria, eta edertasuna.
Badaki asko zahartu dena; ohartzen da, ikusten du.
Eta horratik gazte zeneko garaiak atzo ematen du.
Zein tarte laburra, zein tarte laburra!
Eta pentsatu egiten du zelan Zuhurtziak iruzur egiten zion;
eta zelan berarengan fedea zeukan beti —hori erokeria!—
gezurtiarengan erraten ziona beti: «Bihar. Badaukazu astirik».
Oldarrak gomutatzen ditu balaztatzen zituenak; eta zenbat
alegrantzia sakrifikatzen zuen. Beraren burugabeko ezagutzaz,
orain, galduriko abagadune bakoitzak egiten du iseka.
Baina gogoetaren gogoetaz eta gomutaren gomutaz
gizon zaharra trenkaturik geratu da. Eta loak hartzen du
kafetxeko mahaiaren gainean makurtua.
Esperando a los bárbaros
-¿Qué esperamos congregados en el foro? -¿Por qué esta inacción en el Senado? -¿Por qué nuestro emperador madrugó tanto -¿Por qué nuestros dos cónsules y pretores salieron -¿Por qué no acuden, como siempre, los ilustres oradores -¿Por qué empieza de pronto este desconcierto ¿Y qué va a ser de nosotros ahora sin bárbaros? |
No hay comentarios:
Publicar un comentario